Spurgeon over de viering van het Kerstfeest
Voor de meeste christenen in de westerse landen is het misschien verrassend om te horen dat Spurgeon het kerstfeest niet vierde met lichtjes, belletjes, kransen en andere versieringen zoals velen van ons dat vandaag de dag doen. Kranten uit de late jaren 1800 laten zien dat de Metropolitan Tabernacle geen kerstversieringen had en geen feestelijke sfeer vertoonde. Het is niet dat er een gebrek aan vrolijkheid was, want volgens een populair citaat van Spurgeon wenste hij dat er wel ‘tien of twaalf kerstdagen‘ waren. Dit ontkracht de ‘anti-kerst’ opvatting die zou kunnen zijn ontstaan door het gebrek aan bijzondere nadruk op de feestdag. Sprak Spurgeon zichzelf dan tegen? Absoluut niet. Hij zag de Kersttijd als een tijd om na te denken over de menswording van Christus. Een gelegenheid om tijd met familie door te brengen en God te danken voor het prachtige geschenk van Zijn Zoon. Het maakte hem niet uit of iemand het Kerstfeest vierde, maar het maakte hem wel uit waarom en op watvoor manier mensen het Kerstfeest vierden. Een nieuwsgierige lezer die benieuwd is naar Spurgeon’s mening over het Kerstfeest, zou zich kunnen afvragen: ‘Op welke manier zou Spurgeon iemand aanraden om Eerste Kerstdag te vieren? Vond hij het Kerstfeest iets goeds, of alleen iets voor rooms-katholieken? Wat als iemand moeite heeft met het Kerstfeest of ervoor kiest om helemaal geen Kerst te vieren, hoe zou hij of zij de feestdag dan moeten doorbrengen?’ Hier zijn drie manieren waarop Spurgeon zijn gemeenteleden aanmoedigde om Eerste Kerstdag te vieren.
De kerstperiode kan worden gebruikt om uit te rusten en samen te komen met familie.
Ten eerste verzekerde Spurgeon zijn gemeente dat het niet slecht zou zijn om het Kerstfeest niet als feestdag te vieren, omdat er een goede argumentatie zou kunnen worden gemaakt voor haar rooms-katholieke oorsprong of haar bijgeloof.
Ik houd het op één van de grootste dwaasheden van de mensheid om te denken dat het godsdienstig is om Kerst te vieren. Het is zeer onwaarschijnlijk dat onze Zaligmaker Jezus Christus op deze dag geboren is en de viering ervan is van puur paapse oorsprong.
Hoewel dit citaat nogal opiniërend is en voor sommigen misschien zelfs stuitend, zegt Spurgeon in dezelfde preek dat het goed is om deze vrije dag met het gezin door te brengen en van de rust te genieten. Hij zegt:
Ik wenste echter wél dat er tien of twaalf kerstdagen per jaar zouden zijn, want er is werk genoeg in de wereld en een beetje meer rust zou voor werkende mensen geen kwaad kunnen. Kerst is voor ons echt een geschenk, vooral omdat het ons in staat stelt om als gezin met onze vrienden lekker rond de haard te gaan zitten.
Spurgeon zou liever zien dat er tien of twaalf (in een latere preek verhoogt hij dit aantal tot twintig) kerstdagen zouden zijn, als dat zou betekenen dat mannen meer tijd met hun gezin zouden mogen doorbrengen. Maar wat als iemand geen Kerstfeest viert? En is het eigenlijk wel goed om deze dag afzonderlijk te vieren, zoals zoveel anderen doen? Is dat in feite niet gewoon Kerstmis vieren? Spurgeon heeft daar een antwoord op.
De oude Puriteinen deden het ene werk na het andere met de Kerst, alleen maar om te laten zien dat ze tegen de viering ervan protesteerden. Wij geloven echter dat zij zo geheel en al in dat protest opgingen dat wij, als hun afstammelingen, wel bereid zijn om het goede dat ons door deze dagen bij geval geschonken wordt te aanvaarden en het bijgeloof aan de bijgelovigen over te laten.
Spurgeon drong er bij zijn gemeenteleden op aan dat ze, ongeacht hun overtuigingen over de feestdag, de tijd die hen gegeven wordt zouden moeten gebruiken als een gelegenheid om uit te rusten en te genieten van het samenzijn met familie. Of u nu wel of niet aan de feestdagen deelneemt, God heeft u een kostbare dag gegeven om lief te hebben en te investeren in uw familie en geliefden. Dit is altijd een geschenk van God, op welke dag het ook valt. Het volgende citaat vat Spurgeons visie op Eerste Kerstdag goed samen:
Wat mij betreft, ik zou willen dat er wel twintig kerstdagen in het jaar waren. Het gebeurt zelden dat jongemannen met hun vrienden kunnen samenkomen; het is zeldzaam dat alle gezinsleden met elkaar verenigd kunnen zijn. En hoewel ik geen respect heb voor de religieuze naleving van deze dag, vind ik het toch een heerlijke familiedag, een van de vrolijkste dagen in Engeland, de grote Sabbat van het jaar, wanneer de ploeg rust in zijn groef, wanneer het geroezemoes van de zaken verstomt, wanneer de technicus en de gewone arbeider naar buiten gaan om zich te verkwikken op de groene vlakte van de glooiende natuur…
Kerst is een tijd om het Evangelie met anderen te delen.
Ten tweede spoorde Spurgeon zijn gemeente aan om het Evangelie met hun geliefden te delen.
‘Ga naar uw huis, naar de uwen, en bericht hun alles wat de Heere voor u gedaan heeft, en hoe Hij Zich over u ontfermd heeft.’ U moet niet naar uw huizen gaan en meteen beginnen te prediken, want dat is u niet opgedragen. U moet niet beginnen met de leer aan te snijden en erover uit te weiden, en proberen mensen tot uw eigen standpunten en gevoelens te brengen. U moet niet naar huis gaan met verschillende dogma’s die u onlangs zelf geleerd hebt, en die vervolgens aan de mensen trachten over te dragen. Dat is niet hetgeen u opgedragen is; als u wilt, mag u dat doen, niemand zal u tegenhouden; maar in plaats daarvan zou u naar huis moeten gaan en vertellen, niet hetgeen u gelooft, maar wat u voelt – waarvan u werkelijk weet dat het uw eigen is; niet welke grote dingen u gelezen hebt, maar welke grote dingen de Heere voor u gedaan heeft; niet alleen wat u in de grote gemeente hebt zien gebeuren, en hoe grote zondaars tot God werden bekeerd, maar wat de Heere voor u heeft gedaan.
Of onze familie nu gelovig is of niet, we moeten de feestdagen met onze dierbaren op zo’n manier doorbrengen dat we met hen in gesprek gaan over de goedheid van God en de vrijheid die we hebben door de dood en opstanding van Christus. Voor degenen onder ons die familieleden hebben die niet gelovig zijn, zal dit een poging tot evangelisatie zijn. Anderen die omringd zijn door gelovigen zullen gescherpt worden door de verhalen over Gods verlossende werk in onze levens. Aan een ieder die we ontmoeten, willen we iets laten zien van de genade die we hebben ontvangen door onze naastenliefde en vrijgevigheid. Spurgeon wijst ons erop dat, als het om het verlossingsverhaal gaat:
…het moet een getuigenis van vrije genade zijn. Het is niet: ‘Vertel uw vrienden eens wat voor geweldige dingen u zelf hebt gedaan’, maar wat voor geweldige dingen de Heere voor u heeft gedaan.
Kerst moet in de eerste plaats met Christus worden doorgebracht.
Tot slot droeg Spurgeon zijn gemeente op om de feestdagen met Christus door te brengen door Hem de eerste te laten zijn die zij die dag zouden zien.
Vertel uw verhaal pas aan mensen nadat u het eerst aan God hebt verteld. Als u op eerste Kerstdag thuis bent, laat dan niemand uw gelaat zien totdat God het gezien heeft. Sta ‘s morgens vroeg op en worstel met God; en als uw vrienden niet bekeerd zijn, worstel dan namens hen met God, dan zal het een gemakkelijke taak zijn om met hen voor Gods aangezicht te worstelen.
Spurgeon wees erop dat we moeten worstelen voor de redding van onze familie en vrienden. Zoals eerder gezegd, is de kersttijd een geschikte tijd om het Evangelie met onze familie en vrienden te delen, maar de strijd om hun zielen begint in gebed. Vraag God om hun zielen te redden, want Hij is de enige die de macht en autoriteit heeft om dat te doen. Het belangrijkste dat Spurgeon benadrukt is dat we de eerste Kerstdag moeten beginnen met het overdenken van wie Christus is en waarom Hij tot ons is gekomen. Natuurlijk moeten we elke andere dag van het jaar mediteren over de komst en de menswording van Christus, maar Spurgeon zag geen probleem in een dag die ons de gelegenheid geeft om specifiek over de vleeswording na te denken. Spurgeon zei eens over de Kerst: ‘Ik zie er geen kwaad in om na te denken over de menswording en de geboorte van de Heere Jezus.’ Men kan nooit teveel stilstaan bij de menswording van Christus, omdat het een pijler van onze christelijke leer is. Spurgeon herinnert ons aan de fundamentele kern van de menswording van de Zoon door te zeggen:
Maar aangezien Jezus Christus ook de Zoon van God is, is Hij niet geboren, maar gegeven; geboren uit Zijn Vader voor alle eeuwen; geboren, niet gemaakt, van hetzelfde Wezen met de Vader. Het leerstuk van de eeuwige aanneming van Christus dient als een ontwijfelbare waarheid van ons heilig geloof gezien te worden.
Conclusie
Spurgeon geeft ons een leidraad voor de kersttijd, of we er nu wel of niet voor kiezen om aan de viering deel te nemen. Hij geeft ons verschillende redenen om op deze dag samen te komen, afgezien van traditie of bijgeloof. Hij spoort ons aan om, hoewel deze feestdag is vastgesteld, de vrije tijd te gebruiken om eerst de Heere te danken voor het zenden van Zijn Zoon om als een zuigeling ter wereld te komen, een zondeloos leven te leiden, de straf voor onze zonden op Zich te nemen en in overwinning op te staan omwille van onze redding door middel van geloof. Hij moedigt ons ook aan om deze tijd in alle rust door te brengen met degenen van wie we houden, door met hen het goede nieuws te delen over de Christus die ons zo lang geleden verlossing bood.
Jordan Crane.
