Wat onszelf betreft, laten we nooit zonder onze dagelijkse kruisen willen zijn. De vlieger brak weg van zijn touw en in plaats van op te lopen naar de sterren daalde hij af in het slijk. De rivier werd moe van haar dijken en verlangde ernaar ze te laten barsten, zodat ze zich kon voortstuwen in de wilde vreugde van de vrijheid. De dijken braken, de rivier werd een vloed en droeg vernietiging en verwoesting overal waar het snelde. Wijzig de koers van de zon en zie, de aarde zal verbranden. Maak de gordel van de elementen los en de chaos regeert! Laten we nooit verlangen om vrij te zijn van de beperkingen die God geschikt heeft gevonden om op ons te leggen. Ze zijn meer nodig dan we denken. Bedenk hoe de wijnstok, toen hij gebonden aan de staak die haar steunde, zichzelf als een martelaar zag en verlangde om vrij te zijn. Maar toen hij de wilde wijnstok aan zijn voeten zag, rottend door het vocht en smachtend door de hitte en daardoor geen vruchten kon voortbrengen, voelde het hoe nodig zijn bindingen waren om de trossen te doen rijpen.
